Stel je jezelf dit jaar op als een porseleinen schaal die spontaan kapot valt als je er alleen al naar kijkt? Doe je als een ophaalbrug die al zo’n duizend jaar niet meer naar beneden is gehesen? Beeld je jezelf in dat je een mes bent waar je dreigend mee wilt overkomen? Of stel je jezelf liever voor als een witte mok die erom schreeuwt zich te laten beschilderen met allerlei kleuren? Hoe dan ook, hierin maak je bewust of onbewust toch een keuze. En ik zal eerlijk zeggen: dat is lastig!
Het is hélemaal lastig als je eerder al negatieve ervaringen hebt gehad als ophaalbrug, porseleinen schaal of als witte mok. Je kwetsbaar opstellen heeft dus ook veel te maken met hoe je ervaringen zijn vanuit eerdere situaties. Ben je door anderen beschadigd? Dan denk je wel twee keer na voordat je die ophaalbrug naar beneden laat! Ben je bekrast met lelijke vlekken op je eerst-zo-mooie-witte-mok? Dan kan het zelfs beter lijken om hem zelf al te bekladden; dan hoeft een ander ’t niet meer te doen. En op die manier ontstaat er logischerwijs een negatieve spiraal, waar je wel uit wílt komen, maar je niet durft, bang voor de gevolgen.
Hoe zou het zijn als je aan de start van een nieuw seizoen zegt: ‘God, ik weet het allemaal niet, maar hoe tof zou het zijn als ik dit jaar samen met U kan starten, doormaken en eindigen?!’ (Insert ‘amen’, voor de liefhebbers) Uiteraard is dat helemaal-niet-en-alles-behalve een garantie dat er niet weer iemand geheel onterecht denkt het recht te hebben om over je heen te walsen (waarvoor ik nu alvast zeg: neem het niet persoonlijk op wat er tegen je gezegd is, je bent zoveel meer waard!), maar op die manier geeft het je wel de houvast en de liefde die je verdiend! Namelijk de Liefde van een Vader die oprecht van je houdt, hoe je jezelf ook voordoet! En die Liefde loopt niet af zodra je het jaar weer hebt overleefd, maar gaat ook alle andere jaren daarna met je mee. Misschien dat je dan zélfs wel kan komen tot wie je werkelijk bent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten