Heel Holland Hoopt

Sinds dit seizoen kijk ik -net zoals half Nederland- ‘Heel Holland Bakt’ en ik moet eerlijk zeggen: heerlijk! Natuurlijk doel ik dan niet alleen op het programma zelf, maar ook op alle baksels die voorbijkomen. Wat zou ik toch ook graag zulke goede bakkerskwaliteiten bezitten. Een beetje bloem hier, wat E-nummers daar en om het af te bakken voegt men er een klein beetje André van Duin bij. Wie er gaat winnen? Ik twijfel nog tussen Hans en Marjolein.

En wat nu...?

You can find the English version below. Well, I did the best I can translating myself...

Bovenstaande vraag heeft sinds ik terug ben héél vaak door mijn hoofd gespookt. Zoals jullie weten ben ik klaar met mijn DTS en heb ik fantastische, hartverscheurende en bovenal onvergetelijke dingen mogen zien en meemaken. Na dit alles is er één vraag die steeds terugkomt: wat nu?

Woorden van leven.

English translation below. I hope it's good enough... ;-)

Soms zijn er perioden in ons leven waarin alles droog, muf, hopeloos en zelfs doods lijkt. Alsof je in een kleine kamer staat met in alle hoeken niks meer dan een eindeloze leegte. Je weet wel dat er leven om je heen zou moeten zijn, maar door je eigen ogen zie je niets meer dan zandvlakten met uitzichtloze velden. Hopeloos duister, dat is hoe het voelt.

Zijn Handen zijn hoop.

Het is bijna Pasen. Bijna net zo bijna is het Goede Vrijdag. De dagen vliegen voorbij en elke dag lijken er ergere dingen te gebeuren. Soms lijken we de hoop gewoon te verliezen, door alles om ons heen. Hoewel voor ons elke dag kan voelen als wéér een nieuwe dag, hebben we in deze week dagen waarvan ik denk dat we ze niet zomaar voorbij kunnen laten gaan. Wat er ook in de wereld bezig is en welke haat en angst ook worden gezaaid. Dagen die belangrijk zijn. Of tenminste: dagen die voor mij belangrijk zijn, omdat ze het belangrijkste zijn aan mijn geloof. Zonder de gebeurtenissen op deze dagen zou er zoveel niet zijn in het geloof. Geen blijde boodschap. Geen liefdevolle vergeving. Het zou nooit recht kunnen doen aan de immense liefde die God voor ons voelt.

DTS #9 'De dankbaarheid is enorm!'

For all the lovely English readers: translation is below!

En toen was ik alweer tweeënhalve week thuis. Wat vliegt de tijd: een zin die ik zo'n 439.544 keer door mijn hoofd heb laten gaan in het afgelopen half jaar, maar het zou mij ook niet verbazen als dit 439.545 keer was. We zijn alweer toegekomen aan de allerlaatste blog over mijn DTS-tijd, want ik wil mijn blogs nog graag even afsluiten met deze laatste blog.

DTS #8 'Het einde komt in zicht...'

Tadaaa! Ik ben er nog, hoor. ;-)
Het is alweer ruim een maand geleden dat ik iets van me heb laten horen, waardoor het dus de hoogste tijd is om een nieuwe update te geven over al mijn avonturen!

DTS #7 'Een bijzondere tijd!'

Het is de hoogste tijd om eventjes iets van mijzelf te laten horen, in plaats van via de teamblog. (teameurope.waarbenjij.nu) Hoe kan ik vandaag beter beginnen met: GELUKKIG NIEUWJAAR! Ik hoop dat Oud & Nieuw in Nederland allemaal goed is gegaan? Hier in Oost-Europa was het een enorm rustige jaarwisseling. In verband met een oorlog aan de andere kant van het land waarin ik verblijf, was er eigenlijk amper tot geen vuurwerk in het gehele land. Voor mij, als niet-zo'n-vuurwerk-liefhebber, is dat eigenlijk geen enkel probleem. We hebben de jaarwisseling als team gewoon met sterretjes gevierd, want dat kan altijd!