Gedicht: Door Zijn liefde leven.

Wanneer Mijn bloed
In duisternis uiteen valt
Zal de nacht vergaan

Wanneer Mijn liefde
Door het kruis straalt
Is de pijn overwonnen

Wetende dat Jezus
Leeft tot in eeuwigheid
En wij met Hem

Voor altijd verbonden
Door Zijn bloed verlost
Nu mag je stralen

Toe maar, leef.

Superprinses Anna.

In het (bijna) altijd zonnige Zwolle liep ik op een druilerige vrijdagmiddag vanuit school naar het station. Een wandelingetje van pak-hem-beet een klein kwartiertje. Onderweg kom je dan best weleens bijzondere mensen tegen, maar wat me op die bewuste vrijdagmiddag overkwam was wonderbaarlijk te noemen: een moeder met een meisje in het kinderzitje op de bagagedrager kwamen voorbij gefietst. Niet zomaar een meisje en niet zomaar een moeder… Ik kwam in diezelfde wandeling namelijk ook Arie Slob tegen (ja mensen, dé Arie Slob), maar zelfs hij kon mij niet méér onder de indruk brengen dan die moeder met dat meisje.

Durf ik nog te praten?

Elkaar in de armen sluiten en in de ogen kijken. Dat is misschien wel het enige dat we kunnen doen, na die vreselijk afschuwelijke gruweldaden door terroristen in Parijs. Elkaar laten weten dat we er zijn voor elkaar, dat we samen sterker staan dan alle terroristen bij elkaar. Maar bovenal leven wij samen in een wereld waarin je blijkbaar niet meer mag zeggen wat je vind.