God is geen kerkmuur (voor mij).

Afgelopen weken heb ik de eer gehad om in heel verschillende soorten kerken te mogen kijken. Ik mag wel zeggen dat het een ervaring voor de rest van mijn leven was. Op Hemelvaartsdag heb ik een kijkje mogen nemen in de Gereformeerde Gemeente. De vooroordelen die ik had heb ik uit het raam proberen te gooien en ik ben gewoon maar gaan kijken, ervaren, luisteren en vragen stellen. Afgelopen weekend (met Pinksteren) heb ik voor het eerst in mijn leven deelgenomen aan Pinksterconferentie Opwekking. Voor de mensen die het niet kennen: een soort uit de kluiten gewassen camping/kerkdienst/gezelligheidsgroepje. Hoe dan ook; wéér een ervaring die ik niet snel zal vergeten. Van stil naast elkaar zitten om op hele noten te zingen, tot mensen die om je heen flink uit hun dak gaan en minstens 100 keer een lied herhalen in alle mogelijke versnellingen.
*jaja, intense ‘over-één-kam-scheer-actie’, ik weet het en het spijt me.*

Van Appingedam tot Zierikzee: doe jij ook mee?

‘’We schakelen over naar onze verslaggever ter plaatse. Welkom, je bent live in de uitzending, hoe is de situatie daar?’’ ‘’Bedankt, zoals je ziet sta ik hier op een afgeladen Dam in Amsterdam en ik moet zeggen dat de situatie eigenlijk al de hele tijd stabiel is. De mensenmassa blijft maar toestromen vanaf het Centraal Station, maar gelukkig zijn er geen incidenten! Niet dat dit verwacht werd, aangezien dit nu al 3 jaar zo goed gaat, maar het blijft toch een hele belevenis.’’

Altijd blijven lachen...

Het lijkt wel alsof er tegenwoordig door iedereen een elfde gebod is gemaakt: ‘Gij zult altijd vrolijk zijn.’ Niet alleen in de buitenwereld zie je de tandpasta-reclame-lachende-happykleppie-mensen verschijnen, maar ook binnen de kerken lijkt het wel alsof we alleen maar mogen laten zien hoe blij we zijn en hoe goed we het hebben. Natuurlijk is er reden tot feest in de kerk: God heeft ons lief en we mogen voor altijd bij Hem leven door Jezus’ dood! Niks beters dan dat; absoluut! Maar soms zijn er nare dingen die in ons leven meer naar voren komen en (gelukkig) niks afdoen aan de liefde van God, maar wél aan ons zelfvertrouwen, onze eigenwaarde of gewoon onze stemming. ''Het komt wel goed, schatje'' werkt dan gewoon niet.

Het roer om?

Ik had echt al miljonair kunnen zijn: drijven in een zwembad van formaatje ‘Dagobert Duck’, reizen in de categorie ‘Hoe schrijf je dat?’ maar ook de gadgets bezitten die de CIA nog niet eens aan zag komen! Het had allemaal al kunnen gebeuren. Maar aangezien ik hier een stukje schrijf en het publiceer op m’n eigen site, kun je op 1 vinger natellen dat het alleen maar dromen zijn, de werkelijkheid is toch wel even anders.