zondag 29 november 2015

Jezus gaf ons geen Wie is… de Mol?-achtige hints.

‘’Toen Jezus daar aankwam rende het volk huilend op Hem af. ‘’Heer, IS pleegt aanslagen in Parijs en dan zwijgen we nog over de rest van de wereld! Waarom kan dit zomaar gebeuren en vecht U er niet tegen?’’ Jezus hoorde de jammerklachten van het volk en zei tegen hen: ‘’Weten jullie niet wat er in de Schriften staat geschreven? ‘Jullie zullen berichten horen over oorlogen en oorlogsdreiging. Laat dat je dan niet verontrusten, die dingen moeten namelijk gebeuren, al is daarmee het einde nog niet gekomen. Het ene volk zal tegen het andere ten strijde trekken en het ene koninkrijk tegen het andere, en overal zullen er hongersnoden uitbreken en zal de aarde beven: dat alles is het begin van de weeën. (…) Dan zal aan de hemel het teken zichtbaar worden dat de komst van de Mensenzoon aankondigt, en alle stammen op aarde zullen zich van ontzetting op de borst slaan als ze de Mensenzoon zien komen op de wolken van de hemel, bekleed met macht en grote luister.*’’ De mensen begrepen niet wat hij zei en dropen verward af. Waar had die Man het over?’’

zondag 1 november 2015

‘Ik ben een evangelisch-gereformeerde-refo. En wie ben jij?’

Laatst had ik een gesprek met een vriendin die mij heel subtiel wilde vertellen wat voor soort christen ik ben. Een evangelisch-gereformeerde-refo, dus. Ben je mooi klaar mee, want dat betekent dat je een middenweg moet vinden in je evangelisch-gereformeerde-refo-schap, want wil je een klein beetje een jezelf-respecterende-evangelisch-gereformeerde-refo zijn, zul je toch van alle markten wat mee moeten pikken. Een hele klus, al zeg ik het zelf.

Heeft mijn hart Miley Cyrus nodig?!

Tsja, ze hadden er in Jericho zeven dagen voor nodig totdat die muur neerdonderde. Zeven dagen rondjes lopen. Ik heb überhaupt nog nooit meegedaan met de Avondvierdaagse, dus mij niet gezien. Misschien dat het Avondvierdaagse-fiasco er ook wel voor zorgt dat de muren van mijn hart nog recht overeind staan. Ik heb namelijk nog nooit een week lang om mijn hart gelopen en als ik het zo opschrijf klinkt het vooral als het begin van een slechte horrorfilm…