Nou, ik ben me een eind gesocialiseerd; story of my life. Veel gebeurtenissen maken grote en kleine indrukken op je en vormen je zoals je nu bent. Toen ik daar bewuster naar ging kijken en echt alle gebeurtenissen bij langs ging, kwam ik er steeds meer achter dat ik mij vaak aangepast heb aan de situaties die ik meemaakte. Op het eerste gezicht prima en in ieder geval erg logisch, maar wat doet dat met je identiteit?
Volgens mij is mijn kijk op m’n identiteit best wel veranderd door de dingen die ik meemaak en dit is waarschijnlijk bij het grootste deel van de mensen op deze wereld het geval. Probeer maar eens je hele leven blij met jezelf te zijn, ik heb al verloren..!
Wie in al die jaren, eeuwen en levens nooit anders naar ons is gaan kijken, is God. Hij had ons voor onze geboorte evenveel lief als dat Hij nu van ons houdt als we op z’n minst 5x de wekker snoozen en uiteindelijk met een warhoofd opstaan. Hoe bizar is het dat God een vaste Rots blijft tussen de klotsende en schurende golven?! Daarom mogen wij ons steeds weer proberen vast te houden aan de Rots die ons verteld wie we werkelijk zijn: waardevol en kostbaar! Jezus heeft er namelijk voor gezorgd dat, ook al kijken we onszelf ’s ochtends in de spiegel niet eens meer recht in de ogen aan, wij elke keer niet met verdriet naar achteren hoeven te kijken en niet bang hoeven te zijn voor de toekomst: door Jezus mogen wij omhoog kijken, dáár is onze identiteit te vinden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten