De passages die ik lastig vind uit de Bijbel zijn teksten als ‘Bid en het zal je gegeven worden’ en ‘Als je je vader vraagt om een brood, zal hij je nooit een steen geven.’ Nu kan ik die laatste tekst ook nog wel begrijpen: God zal altijd naar ons gebed luisteren en Hij zal geven wat goed voor ons is. Waarvan Hij wéét dat het goed is. Maar ik vind het wel erg lastig om dat te combineren met die eerste tekst. Waarom geeft God niet letterlijk alles waar wij om vragen?
Waarom gaan er bijvoorbeeld tóch zoveel mensen dood, terwijl er voor ze gebeden is? Waarom worden toch niet alle zieken genezen, hoeveel mensen we ook laten bidden? Ik weet het niet en zal het antwoord niet kunnen geven, hoe graag ik het ook wil.
We bidden: ‘Laat Uw koninkrijk komen, in de hemel alsook op de aarde.’ Glimpjes van dat koninkrijk zien wij in beantwoordde gebeden, want dan zien we God als een God die voorziet en ons geeft wat we ‘nodig hebben’. Als God dat niet doet of zelfs stil lijkt te worden, zou Hij dan niet een God zijn die voorziet? Zou Hij ons dan niet geven wat we nodig hebben?
Heel cliché, maar Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. En onze gebeden soms ook. Want ik moet eerlijk zeggen dat mijn eet-gebedje echt niet veel voorstelt. Het amen slik ik soms al door met de hap die ik in mijn mond doe. ‘Bid ervoor en je zal het gegeten hebben’, ofzo.
Ik geloof in een God die vol liefde luistert naar ál onze gebeden en niets liever wil dan Zijn kinderen geven waar ze om vragen. God is zoveel groter, rechtvaardiger en wijzer dan dat wij zijn: wij zullen nu nog niet kunnen snappen hoe Hij het allemaal ten goede wil keren, om nog maar te zwijgen over de geestelijke strijd die aanwezig is.
Ik geloof in een God die alles nieuw maakt. Alles. Een God die de hemel en de aarde zó gaat maken, dat de glimpjes die we nu af en toe van Hem mogen ontvangen, straks zullen worden als een fontein vol van blijdschap en een rivier vol van vrede. Voor eeuwig en altijd. Hij maakt alles nieuw, door Jezus Christus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten