Perfecte vader.

Soms denk ik wel eens aan de toekomst. (Ja, we gaan even een paar regels sentimenteel doen, sorry alvast: sla maar over als je nooit aan de toekomst denkt.) Dan denk ik wel eens: hoe zou ik later zijn, wanneer ik vader mag worden? Zou ik dezelfde struggles waar ik vandaag mee aan het werk ben, dán ook nog hebben? Of zou ik hele nieuwe of andere dingen van mijzelf leren kennen? Is het mogelijk dat ik dingen anders doe of juist hetzelfde; als ik kijk naar mijn eigen opvoeding? Eerlijk gezegd weet ik nú al dat ik nooit een échte perfecte vader zal kunnen zijn voor een kleine spruit. Zelfkennis mensen, zelfkennis.

Misschien werkt het bij moeders ook wel zo; waarschijnlijk heb of had jij allemaal ideeën over het opvoeden van kinderen, maar blijken deze ideeën misschien toch niet helemaal uit te kunnen (gaan) komen… Waar het aan ligt? Ja, zeg het maar. Allerlei omstandigheden zorgen er vaak voor dat je de liefste kindertjes van de heeuule wereld helemaal niet zo perfect op kan voeden.

We steven allemaal in meer of mindere mate naar perfectie, naar het ‘goed zijn’; misschien wel naar het worden van de beste. Of om in ieder geval iets écht te kunnen, zodat je er bijvoorbeeld je geld mee kan verdienen, anderen mee op kan laten groeien of voor andere doeleinden. En als er onverhoopt tegenslagen komen in je leven, waardoor het opvoeden ineens niet vanzelf gaat en (te) veel moeite kost, voelt dat als falen. En om eerlijk te zijn; niemand wil graag falen.

Hoe zou God daarin naar ons kijken? Ons als Zijn kinderen, Zijn g-e-l-i-e-f-d-e kinderen; mag ik wel zeggen. Toen Hij Adam en Eva in het paradijs geschapen had, hoe verliefd zou Hij toen op hun zijn geweest? Hoeveel zou Hij toen van hen hebben gehouden!?

Hoeveel pijn moet Hij gehad hebben toen Jezus aan het kruis hing? Zijn Zoon werd aan een kruis geslagen. Je wilt zelf niet bedenken hoe het zou zijn als je eigen kind (of iemand anders waar je héééél veel om geeft) aan een kruis zou moeten sterven. Bespot, geslagen en uitgelachen. God keek ernaar met Zijn Vaderhart; Hij wist dat het moest gebeuren om ons te kunnen redden.

God is de perfecte Vader: Hij kijkt met onbeschrijflijk veel liefde naar jou. Als je wakker bent geworden en je haar alle kanten op staat, als je geniet van het mooie weer, als je wat-dan-ook aan het doen bent: Hij heeft je lief, daar is niks aan te veranderen. Wij mogen dus naar onze Vader toekomen, want Hij luistert graag naar wat wij vertellen. Daarnaast vind hij het ook fantastisch als wij vanuit onze relatie met Hem, tijd doorbrengen met Hem.

Hoe je de toekomst dan ook voor je ziet of hoe je dan ook terugkijkt op je verleden: weet dat God je gerechtvaardigd heeft door Jezus’ bloed. Wat zou je dán nog kunnen zeggen? ‘Abba, Vader: U behoor ik toe!’