Eerste klas kaartje.

Om eerlijk te zijn, ik ben zo’n type. Je loopt me dus het liefst voorbij op het station, de conducteurs voelen zich beschaamd om mij te controleren én ik check daardoor ook altijd maar netjes in en uit. Je moet sommige zaken toch weer in evenwicht brengen, is het niet?

Wanneer je dus net als mij ook nog nooit in de eerste klas reist, delen wij hetzelfde gevoel. Die schaamte wanneer de trein precies stopt voor je neus, waardoor je even dat intense geluksmomentje voelt van: ‘Yes, dit is wat ik wil: precies voor de deur van de trein staan wanneer hij stopt!’ Om daarna in minder dan een fractie van een seconde te moeten beseffen dat je de gevreesde fout hebt gemaakt. Onoverkomelijk. Intens. Je staat voor de eerste klas-coupé, met een tweede klas-kaartje. Het spijt me om dit op te moeten schrijven.

Ik zal het altijd op de tweede klas moeten houden. Ik zal genoegen moeten nemen met redelijke stoelen waarin je redelijk kan zitten, coupés met redelijke mensen, ramen die redelijk schoon zijn en vooral: de redelijke prijs. Die overheerlijke stoelen, fenomenale mensen en ongelooflijk schone ramen heb ik noodgedwongen achter me moeten laten: misschien dat ik die in een volgend leven kan bewerkstelligen?

In mijn leven voel ik me best vaak in de tweede klas zitten. Het is toch allemaal steeds een kwestie van hard werken voor wat je wilt bereiken, om dan soms keihard met je neus op de feiten gedrukt te moeten worden: Je. Kan. Niet. Alles. Je kan jezelf niet altijd eerste klas voelen, het is niet mogelijk om altijd maar perfect te zijn. Jezelf zijn is datgene wat je goed kunt, als je geluk hebt.

Maar toen kwam Jezus. De Verlosser. Hij maakt ons vrij van onze imperfectie, van ons falen en van onze gevoelens: die staan niet meer tussen God en ons in. Hij laat ons toe in de beste klasse die er bestaat! Hij geeft ons door het kruis de volledige toegang naar Zijn Vader. Door Zijn dood mogen wij binnentreden in een memorabele liefde die z’n weerga niet kent. Jezus staat ons met open armen op te wachten: Hij is zo blij om ons welkom te mogen heten! Wij krijgen de keuze: nemen we Zijn liefde aan en volgen we Zijn spoor? Of kiezen we ervoor om onze eigen lasten te dragen, om onszelf sterk te houden en om vooral niet over te stappen?

Wanneer je kiest voor Jezus, gaat het in je leven niet ineens allemaal fantastisch en raak je waarschijnlijk ook nog vaak het spoor bijster. Óók dan zal er vaak een (voor je eigen gevoel) onaangekondigde winterdienstregeling opduiken. Ondanks dat mag je gelukkig twee dingen weten, wanneer je kiest om toch over te stappen: Hij heeft je lief én het Spoorboekje van God is nooit van slag!