Maar waarom zetten wij onze tassen niet gewoon gelijk op de vloer? Een vieze vloer hoeft niet altijd het excuus te zijn, aangezien we onze tas ook tussen de slingerende resten van andermans avondeten zetten als er onverhoopt toch iemand vraagt om naast je te gaan zitten. Is het dan misschien omdat we liever wat persoonlijke ruimte hebben en eigenlijk ook niet gestoord willen worden? Niet dat we gelijk diepe gesprekken verwachten met de persoon naast ons - aangezien we allemaal weten dat die er waarschijnlijk ook van baalt dat hij niet een eigen tweezitter kon vinden - maar toch…
Wat zet jij eigenlijk op die felbegeerde-maar-goed-bewaakte stoel naast je? Stel je voor dat Jezus naast je wil komen zitten? Niet dat Hij Zich zou laten tegenhouden door een tas, maar beeld je even in hoe je dat in je leven doet. Zet jij een tas neer van trotsheid en van ‘ik-weet-het-zelf-beter-en-heb-Jezus-niet-nodig’? Of zit je naast een grote koffer vol met ‘laat-eerst-maar-eens-zien-dat-er-iets-meer-bestaat’? Misschien heb je wel een bescheiden weekendtas met ‘ik-heb-teveel-meegemaakt-om-te-geloven.’ Hoe dan ook; wat zit er in jouw tas?
En wat zou er gebeuren als je die tas op de grond zet? Ben je bang om de viezigheden aan te raken en ze in de ogen te moeten kijken? Of ben je bang dat je kritische houding over Jezus moet veranderen, als Hij het plekje naast je gaat bemachtigen? Jezus wil volgens mij niets liever dan dat jij je overgeeft aan Zijn liefde; dat je die enorme backpack met angst, pijn, schaamte, twijfel, trots en alle andere zaken aan Hem geeft, in plaats van ze misschien te gebruiken als een blokkade-middel.
Maar wees niet bang dat Hij niet naast je kan komen zitten als je die enorme bepakking, om wat voor reden dan ook, nog wél op de stoel naast je hebt staat; Jezus heeft zichzelf al op die stoel uitgenodigd en zegt volgens mij tegen jou persoonlijk: ‘Mijn lieve kind, Ik wil graag naast je komen zitten.’
Geplaatst door BEAM op 16-11-2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten