Een korte terugblik vanaf de laatste blog: in week 5 hebben we het gehad over identiteit, een hele goede en leerzame week voor mij! Een heel bijzondere opdracht die we die week kregen, was om je rugzak te vullen met stenen. De stenen stonden symbool voor de dingen die we met ons meenemen zoals negatieve gedachten of andere zaken die we bij Jezus neer mogen leggen. De hele dag hebben we met die stenen op onze rug gesjouwd en je moest er zelfs mee naar de wc. Hatseflats, zeggen we dan. Uiteindelijk was het des te mooier om 's avonds je stenen letterlijk bij het kruis te brengen en ze daar te laten!
De week daarna was een drukke en volle week, waarin we een cursus hebben gevolgd over zendingswerk en hoe God al vanaf het begin van de Bijbel duidelijk maakt wat Zijn plan met de wereld is. De cursus heet Kairos en is best een aanrader voor kerken en groepen die meer zendingsgericht willen worden. *klein reclameblokje, doen we gewoon eventjes* Zoals ik al zei: het was een drukke week, waarin iedereen enorm veel moest lezen en elke dag opdrachten moest maken. Het was dus een mooie afwisseling om het weekend daarna 'The National YWAM Conference' te bezoeken, waarin we in Ambt Delden met heel Jeugd met een Opdracht Nederland én België samenkwamen op een groot vakantie/conferentiepark. Dit was een heel gezellig weekend met de groep, ook om even bij te tanken na al het studeren!
Afgelopen week hebben we het gehad over relaties. Dit was een interessante week, waarin voor mij de mannenavond op woensdag bij het kampvuur een groot hoogtepunt was. Een mooie manier om met elkaar over dit onderwerp door te praten. Vanmorgen ben ik met wat anderen van de DTS naar Nunspeet geweest, om daar in een kinderdienst op te treden als clown! *jahoor, ik ben in te huren voor uw feesten en partijen* Dit is iets wat ik enorm gaaf vind om te doen, maar waarin ik (laten we eerlijk blijven) nog veel te leren heb. Een hele toffe manier om het evangelie aan kinderen uit te leggen, dus op outreach zullen we dat ook gaan doen.
Nu ik het toch over outreach heb: over minder dan een maand vertek ik al! Het is een groot avontuur en ik heb er aan de ene kant enorm veel zin in, maar aan de andere kant is het ook enorm spannend om af te reizen naar Oost-Europa. Hierin blijf ik ook echt vertrouwen op God en op Zijn leiding hierin. Ik merk sowieso dat mijn relatie met God steeds meer mag groeien gedurende de DTS: iets waar ik enorm dankbaar voor ben en waar God niet vaak genoeg voor gedankt kan worden!
Waar ik ook dankbaar voor ben, zijn alle leuke en lieve mensen om mij heen hier! Het is echt bijzonder hoe close, open en kwetsbaar we met elkaar zijn geworden in de 7 weken die we nu achter ons hebben. God is zoveel aan het doen door iedereen heen... Het is daarnaast ook gewoon geniaal en heel bijzonder om met elkaar samen te leven in deze setting.
Zo hebben we afgelopen week een super gaaf project met elkaar gedaan, namelijk het 'angel-project'. Je mag tijdens dit project een engel zijn voor iemand anders, waarbij het de bedoeling is om die persoon te bemoedingen, te helpen of in ieder geval blij te maken. Mijn engel heeft het onwijs leuk gedaan! Ik kwam op een gegeven moment de klas binnen, waar uit het niets slingers waren opgehangen met positieve dingen over mij. Andere voorbeelden van de creativiteit van mijn angel waren een eetkamerconcert van 2 medestudenten voor mij persoonlijk (met een One Direction liedje, uiteraard), chocoladepepernoten (!) en een whiteboard waarop iedereen positieve dingen over mij op mocht schrijven... Heel erg lief! Het bleek, aan het einde van de week, dat één van mijn outreachstaff mijn engel was: zo leuk!
And in the end of my blog a little shout-out to Steven and Joyce, because they really want to be called in my blog, and I'm not the beroerdste hoor. Steven is an amazing friend of me from New-Zealand (yes, I have a nice holiday-address, so as you understand is that the only reason I hang out with him, because for the rest he always becommentariseerd my English, what I don't snap) and Joyce is the youngest girl from our DTS and lives in the most unknown place of the world: Aalten (NL, maar eigenlijk ook wel Germany). But she will join me on outreach, so I better behave myself. She is also amazing and really caring voor iedereen. Good, zo is my English dus ongeveer nog steeds. For the people who hoped that my English was already better: unfortunatly peanutbutter.
Tot slot nog een aantal gebedspunten:
- Vergeet God niet te danken voor alles wat Hij doet hier én voor de mooie en waardevolle vriendschappen die er ontstaan.
- Het zou tof zijn als jullie willen blijven bidden voor de outreach en de groep waarmee we gaan. (Foto zal ik hieronder plaatsen)
- Bid ook mee voor de aankomende weken, dat we God mogen blijven zoeken en vinden in alles wat we doen in de laatste paar weken van de lesfase.
Zoals beloofd wat leuke foto's hieronder, zodat jullie een beeld kunnen (blijven) krijgen van wat ik hier allemaal uitspook. ;-)
Toedels!
Mijn outreachteam!
Af en toe moet je mensen die niet uit Nederland komen even leren wat kapsalon is...
Het kampvuur van de woensdagavond tijdens de relatie-week.
Boodschappen doen tijdens je DTS is altijd bijzonder...
Een leuke foto van de Small Group waarin ik zit.
Een klein beeld van de prachtige omgeving!
Het speciaal voor mij versierde klaslokaal.
De muzikale verrassing van mijn engel.
En een lekkere verrassing van mijn engel!
Allemaal lieve woorden!
Tijdens mijn werktaak (stofzuigen, toiletten schoonmaken en allerlei andere huishoudelijke taken) had ik even een creatief momentje.
Het oefenen van clowning.
De diplomering van de Kairos-cursus: allemaal geslaagd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten