Wat is het toch eigenlijk bijzonder hé, dat je handen hebt gekregen die je kunt gebruiken. Die je kunnen ondersteunen in je werk, in je schoolperiode, in het computeren en zelfs in het praten. Je handen ondersteunen alles wat los en vast zit -letterlijk-. Heb jij misschien grote of juist hele kleine handen? Voelen jouw handen zacht als wol of zijn ze juist heel erg hard? Zijn ze warm of koud? Of heb je stiekem doorgelezen zónder je handen te checken? Foei, altijd dezelfde hé.
Heb je wel eens gehoord van het moment dat we met Goede Vrijdag (alweer over zo’n 40 dagen) herdenken? Ik bedoel het moment waarop Jezus aan het kruis werd gespijkerd. Met vreselijk grote spijkers door Zijn Handen, ja. Afschuwelijk en onvoorstelbaar, wanneer je naar je eigen handen kijkt. Vreselijk, ik wil me daar verder ook geen details bij in gaan denken, het is te pijnlijk…
Op het moment dat Jezus stierf werd het pikzwart in de lucht. Het voorhangsel van de tempel scheurde door midden en iedereen besefte dat Hij toch écht de Redder van de gehele wereld was. En de Handen waarmee Hij onwijs veel mensen had genezen, geholpen en ondersteund, waren kapot gemaakt. Onbeschrijflijk.
Gelukkig bleef het niet bij die pikzwarte dag of zinloos kapotgemaakte Handen: Jezus stond namelijk op uit de dood! Toen kon Hij ons laten zien dat dit het allemaal waard was en dat Hij dit deed vanuit zijn oneindige Liefde voor ons! Eigenlijk hadden ónze handen namelijk op Zijn plaats doorboord moeten worden, voor de zonden die wij gedaan hebben. Maar Jezus is vol met Liefde en heeft onze straf: de dood, op Zich genomen, zodat wij altijd heel dicht bij Hem mogen leven, ook na onze dood! God houdt zo zielsveel van ons dat Hij Zijn Zoon laat sterven zodat wij bij Hem mogen komen: of je handen nou overvol zijn of juist hartstikke leeg.
Hoeveel heeft Hij ons lief…!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten