Warme winterjas.

Zelf heb ik af en toe een veel te warme winterjas aan, als het op geloof aankomt. Wat een openingszin, hé! Draag jij ook zulke warme, dikke en zware jassen? Of geef je persoonlijk de voorkeur aan een lekker koel vestje? Of ben jij zo iemand die met-zonder-jas naar buiten gaat?

Volgens mij mogen wij al onze beklemmende, dikke, warme, zware en grote jassen bij het kruis neerleggen. Alles wat ons van God afhouden kan mogen we bij Jezus brengen. Hij heeft het immers allemaal overwonnen. Wanneer je dikke jas aan alle kanten niet goed voelt en je hem zelfs aan de straatstenen niet kwijt kan, wanneer je van gekheid niet weet wat je moet doen en je zelfs na het openhouden van de rits tóch niet van de drukkende jas afkomt: kijk dan eens naar Jezus.

Misschien vind je dat, net als mij, vreselijk eng en wil je alles zoveel mogelijk bij jezelf houden. Wil je zélf bepalen wat goed voor je is en absoluut zelf de regie hebben in je leven. Misschien vind je het juist wel prettig en kun je niet wachten om je dikke winterkleding bij Hem af te geven, zonder een bonnetje te krijgen. Hoe dan ook: Jezus is voor jouw zorgen en zonden aan het kruis gegaan. Zodat jij je beklemmende jas uit kan doen en de genade en liefde van God mag gaan dragen. Dat past altijd, zullen we maar zeggen.

Wanneer wij die winterjassen uitdoen, mogen we daadwerkelijk gaan zien wie we zijn. Misschien kunnen we zélf dan ook in gaan zien dat we waardevol zijn en dat God ons (met-en-zonder-jas) enorm lief heeft! Ja, dat is eng, want je weet nooit precies wat er gaat gebeuren als je al die zaken waar je mee (of tegenaan) loopt bij het kruis brengt.

Wat kunnen we dan anders doen dan onze jassen uitdoen en onze handen vouwen? Samen. Omdat we het niet alleen hoeven te doen.