Heel Holland Hoopt

Sinds dit seizoen kijk ik -net zoals half Nederland- ‘Heel Holland Bakt’ en ik moet eerlijk zeggen: heerlijk! Natuurlijk doel ik dan niet alleen op het programma zelf, maar ook op alle baksels die voorbijkomen. Wat zou ik toch ook graag zulke goede bakkerskwaliteiten bezitten. Een beetje bloem hier, wat E-nummers daar en om het af te bakken voegt men er een klein beetje André van Duin bij. Wie er gaat winnen? Ik twijfel nog tussen Hans en Marjolein.

Het mooiste aan het programma vind ik toch wel de hoop die de bakkers uitstralen. Bij elk schepje suiker, elk scheutje water en elke keer dat zo’n rolding over het deeg gaat (u hoort het al, ik ben een echte kenner) zie je iets bij de bakkers gebeuren. Ze hopen dat er wat goeds uitkomt. Iets dat de jury kan bekoren. Helaas lukt dat niet altijd, waardoor je dan genadeloos wordt afgebrand door aangebrande Nederlanders. De enige hoop die overblijft is dat je zelfgemaakte taart mee naar huis mag, zodat je alle emoties van je af kan eten. Hoop ik.

Al sinds ik dingen hoop in mijn leven - naast het feit dat ik de combinatie topbakker, rijk en daarnaast óók nog slank hoopte te bereiken – weet ik dat je aan een minuscuul beetje hoop al genoeg hebt in het recept des levens. Hoop doet leven, zo luidt het bekende spreekwoord. De Bijbel schrijft over hoop:

In deze hoop zijn we gered. Als we echter nu al zouden zien waarop we hopen, zou het geen hoop meer zijn. Wie hoopt er nog op wat hij al kan zien? – Romeinen 8:24

En tsja, breng daar maar eens wat tegenin: hoop hebben op iets dat je al ziet is volgens mij geen hoop meer, maar zou meer kunnen worden gezien als een zeker weten. Na de eerste hap van je zelfgemaakte cake, proef je in mijn geval dat het niet te vreten blijkt: zeker weten. De collectieve hoop dat het mee zou vallen, hadden we ver vóór die eerste hap...
Het eerste stukje van die tekst is trouwens wel interessant. Hoop deed leven, toch? Hoe kan hoop dan óók nog redden?

Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard. – Romeinen 8:18

Ietsjes eerder in diezelfde tekst lezen we dus dat onze hoop gericht mag zijn op iets prachtigs dat ons te wachten staat. Ik geloof en hoop dat er een hele hoopvolle toekomst is: leven dichtbij God. Misschien vervalt daar álles wel dat ons nu nog tegenhoudt: ook zelfs hoop? Want dan, daar dichtbij God, mogen we het zeker weten! Jezus omarmt ons met Zijn innige liefde: dát is het pure recept des Leven.

In die liefde laat Hij ons zien dat alle te lang (of te kort) gebakken baksels, alle verkeerd geïnterpreteerde recepten en onhandige toevoegingen weg vallen. Hij redt. Never lose hope!
Wanneer je gelooft in de liefde van Jezus die Hij aan het kruis liet zien, mag je ondanks hópen ellende, hopen op Zijn liefdevolle armen. Ik geloof dat Hij ons nu al een hele hoop van die liefde laat ervaren: gisteren, vandaag en morgen!

Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde. – 1 Korintiërs 13:13