zondag 1 november 2015

‘Ik ben een evangelisch-gereformeerde-refo. En wie ben jij?’

Laatst had ik een gesprek met een vriendin die mij heel subtiel wilde vertellen wat voor soort christen ik ben. Een evangelisch-gereformeerde-refo, dus. Ben je mooi klaar mee, want dat betekent dat je een middenweg moet vinden in je evangelisch-gereformeerde-refo-schap, want wil je een klein beetje een jezelf-respecterende-evangelisch-gereformeerde-refo zijn, zul je toch van alle markten wat mee moeten pikken. Een hele klus, al zeg ik het zelf.

Om mijn evangelische kant te voeden ga ik dus maar naar dingen zoals de EO-Jongerendag, het BEAM Festival, ben ik naar Opwekking geweest en bezoek ik af en toe een evangelische kerk of een tweewekelijkse bijbelstudiegroep. Klinkt best oké tot nu toe. Mijn gereformeerde deel haal ik natuurlijk vanuit mijn huidige kerk en alle activiteiten die ik daaromheen heb gevonden. Tot slot mijn refo-deel, waarvan ik zelf toch wel even opkeek toen ik hem kreeg te horen. Ik blijk dus ook nog ergens een speciaal refo-gen te hebben, die gewoon heel braaf zijn gang gaat door alles heen. Nou, helemaal prima, denk ik zo.

Gelukkig is bovenstaande allemaal met een korreltje zout te nemen.
Ik neem tenminste aan dat er in de hemel geen verschillende kerken zijn, want anders ben ik heel benieuwd of er ook een evangelisch-gereformeerde-refo-kerk aanwezig is. Ik durf het in twijfel te trekken… God ziet hoe wij bezig zijn om de kerkmuren juist omhoog of naar beneden bij te stellen. God ziet hoe wij overal onze eigen maniertjes of tradities hebben. Hij ziet hoe we denken over op-een-andere-manier-gelovenden en ook hoe we kijken naar onze eigen gemeente. God ziet het, wanneer Hij ‘naar beneden’ kijkt.

Wij zouden misschien wat meer ‘naar omhoog’ kunnen kijken. Hoger kijken dan de hoogte of laagte van de kerkmuren. Verder dan de stralende zon of juist de donkere wolken die soms boven ons leven lijken te staan (ja, die zin mag je dieper opvatten dan alleen dat bolletje geel dat je soms buiten ziet). We mogen zelfs verder kijken dan de oneindige sterrenhemel. Zelf geloof ik dat we mogen kijken naar het kruis; naar de liefde van Jezus en de genade en vergeving die Hij door Zijn dood heeft gegeven.

Wanneer we onze muren wat minder laten beven, zullen we misschien zelfs wat meer als broers en zussen om elkaar kunnen geven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten